Sevgili okuyucularım;
Didim’de esnaf olmak kolay mı? Bilemiyorum! Bildiğim ve yaşadığım gerçek olaylar baktığımda yerel yönetimlerden beklediğim cevaplar gelmeyince, içim içimi kemiriyor. Bir taraftan dünyayı sarsan COVİD-19, diğer taraftan ekonomik çöküşler , yasaklar arasında yaşam mücadelesi veren esnaf ve mangalda kül bırakmayanlar.
Aziz Nesin’in “Yaşar ne yaşar, ne yaşamaz” hikayesine benzeyen bu olayı, sevdiğim yaşamımı sürdürmek istediğim, Kentte Didim’de yaşadıklarımı düşünüyorum!
Emekli bir memur olarak geçim sıkıntısı koşullarının gereksinimi doğrultusunda hanımımın ve benim birikintilerini sermaye yaparak, Fevzi paşa, saklı cennet dedikleri yerde 529813809 TC No’lu Vergi mükellefi olarak 2018 Yılı Haziran Ayında Aydın ili Didim ilçesinde Fevzi paşa Mahallesi, Mandalya sitesi 4178 Sokak No;51/A da, 37 m’ lik küçük bir işletmeyi Kafe olarak çalıştırmaya başladım.
Günün birinde 1k1 memur elinde makbuz, tutanak fişleri ile geldiler sahile masa sandalye koymuşsun, bunun için tutanak tutuyoruz “Ecrimisil” bedeli tahsil edilecektir dediler. Tutanağı tutarak gittiler. 4 Gün sonra belediye geldi masa ve sandalyeleri İşbortacı muamelesi yaparak topladı. Bu olay 3 yıl “temdit pilavı” gibi önümüze konuldu. Yöre sakinlerinin Denize rahat girilemediği içinde kara bağlantılı 3 x 5 ebadında duba yapmıştım. Belediye kepçeleri ile sökerek kırarak kaldırdı. Bu olaylar 4 yıllık işletmeciliğimin 3 yılı devam etti son yıl artık ne ben masa atıyordum nede belediye müdahale ediyordu. Belediye tamı tamamına 37 Şezlong, 27 Plasti koltuk,6 masamı ve 4 büyük şemsiyemi götürmüştü. Yan bitişik esnafların Masa ve sandalyelerini Şezlonglarını iki gün sonra iade etti, şahsıma ait olanları halen iade etmedi iki defa Belediye Zabıta Müdürlüğüne gittim Müdür bey maşallah çok meşgul, görüşme talebimi el işareti ile ret etti. Belediye’ye gittiğimde yaşadığım sıkıntılardan dolayı artık vergimi de internetten yatırmaya başladım.
Bu olaylar yaşanırken Kaymakamlığa resmi müracaatlarımla birlikte Kaymakam beyle, şahsım ve Esnaf Oda başkanı ile birlikte sıkıntıları anlatan görüşmelerimiz oldu. Sonuç, sonuç çözümü olmadı.
Her yıl mevsimlik olarak Haziran-Temmuz- ağustos aylarında açık tutarak Okulların açılması münasebeti ile Eylül aylarında kapattığım işyerimi COVİD-19 Yasakları kapsamında geçen süreçler ve ülkenin esnafa yansıyan sıkıntıları kapsamında 1Eylül 2021 tarihinde İflas Bayrağını çekerek kapatmak zorunda kaldım. Vergilerim borç harç edinerek ödedim. Buraya kadar Güzel, Güzelde?
Kapattıktan bir yıl sonra Manisa’daki adresime Milli Emlak Müdürlüğü tarafından bir tebligat ulaştırıldı. Tebligatta 27.400.- TL borç çıkartmışlar. Peşin ödersem %35 indirimli dediler. İtiraz müracaatlarım boşa çıkınca tıpış, tıpış ödedim.
Merak bu ya, Aynı bölgede iş yerimden 17 kat büyük işletmeye ve bitişiğimdeki otel kapalı olmasına rağmen sahil işletmesini aktif çalıştırdığına göre, Bunlara hangi muamelenin yapıldığı da soru işareti taşımaktadır. Tutanakların hangi ilşkilere dayanarak yapıldığı da soru işareti taşımaktadır.
Belediye acaba ayrı muameleye tabi tutuğu şahsıma ait müştemilatları ne zaman iade edecek veya etmemeye devamı edecek mi?.
Kent merkezinde APOLLON Tapınağı “Yivli” Sütunlarla tarihin akımına kafa tutmaktadır.
Merak bu, çarşıda pazarda Halk neden bu kente “Yivsiz” kent diyor.
Sağlıklı yaşayın sağlıcakla kalın.